“Ormanları neden gençleştiriyoruz?” sorusu, yavaş yavaş toplumun ormancılıkla ilgili kavramlarla tanışmasına da işaret eder. Bunu orman ekosisteminin yapısıyla örnekleyebiliriz. Ormanların bir yaşam döngüsü vardır. İnsan, ormandan faydalanmayı bilimsel temellere dayandırdığından beri, bu ayrımlar iş planının temel dayanağı olmuştur. Yüzyıllar alan döngüler, ormanın doğal yapısı ve çevre etkilerinin toplamı ile şekillenen bir hayat çizgisini takip eder. Karşısına çıkan koşul her ne olursa olsun, ekolojik özelliklerine göre bir seçeneği vardır ve sonuçta en ideal yapısına mutlaka ulaşır. Ormancılığın etik yaklaşımının temelinde ise var olanı doğrudan almak yerine, daha doğaya uygun olan yolu seçer. Bunlar ise, bozuk ormanlarda bakım ve gençleştirme yapmak; Yangın, kar ve rüzgâr devriği, heyelan vb. doğal afetler sonucu zarar gören ve kendiliğinden yenilenme gücüne sahip olmayan alanlarda da müdahale ederek ormanı yeniden tesis etmek olarak özetlenebilir. Ayrıca yaşam gücü yüksek ormanlarda yapılan işletmecilikte de doğal yaşlı orman özellikleri korunabilmektedir.
